وبلاگ انگیزشی

در سال 1965 مارتین سلیگمن درمان بیماری را “کشف” کرد. وی دریافت که وقتی حیوانات تحت شرایط دشواری قرار می گیرند که نمی توانند کنترل کنند ، تلاش برای فرار را متوقف می کنند. منفعل می شوند.

انسانها هم همینطورند. اگر شکست های ویرانگر ، وضعیت مداومی را که نمی توانید تغییر دهید یا رویدادی وحشتناک را که نمی توانید در معرض آن قرار بگیرید ، تجربه کنید ، ممکن است امید به توانایی خود برای تغییر زندگی یا تغییر شرایط دردناک را از دست داده باشید. بعضی اوقات یک اختلال خلقی مداوم می تواند منجر به احساس ناامیدی شود.

بی علاقگی یا ناامیدی ممکن است برای اطرافیان شما گیج کننده باشد. چرا سعی نمی کنید شغلی پیدا کنید ، دوستانتان را پیدا کنید ، غذای سالم تری بخورید یا کسی را که بد دهن است رها کنید؟ وقتی دیگر امیدی ندارید ، تلاش برای تغییر زندگی خود را بیهوده می دانید. ممکن است خودتان را سرزنش کنید. ممکن است بگویید که شما نمی توانید زندگی را اداره کنید ، نمی توانید دوست پیدا کنید و نمی توانید در کار پیدا کنید. شما هر اتفاقی بیفتد را فراتر از توان خود می پذیرید. ممکن است ناامید شوید.

وقتی امید ندارید ، هیچ انرژی و انگیزه ای برای درمان یا تلاشی برای تغییر وضعیت خود ندارید. چه فایده ای دارد که برای ملاقات با مردم ارتباط برقرار کنید؟ مطمئن هستید که رد خواهید شد. چرا باید ورزش یا نظافت منزل یا کار داوطلبانه خود را به زحمت انداخت - در واقع تفاوتی ایجاد نخواهد کرد. شما می دانید که همیشه تنها ، افسرده ، مضطرب ، بیکار خواهید بود یا در همان وضعیتی که باعث بدبختی شما می شود گیر خواهید کرد. شما نمی خواهید حتی با تلاش درد ناامیدی بیشتر را به خطر بیندازید.

متأسفانه ، این ناامیدی و استعفا painful دردناک پیشگویی خودکفا را رقم زد. اگر هیچ امیدی ندارید ، اعتقادی به درمان ندارید و یا اقدامی که انجام می دهید تفاوتی ایجاد می کند ، نتیجه آن ممکن است نتیجه باشد. تغییر بسیار دشوار است ، فراز و نشیب های متعددی دارد و نیاز به انگیزه و تعهد دارد.

راه های زیادی برای یافتن امید وجود دارد. شما ممکن است راه خود را داشته باشید. دوست دارم بشنوم چه چیزی برای شما یا کسی که دوستش دارید مفید بوده است.

1. مسیری روشن پیدا کنید. اینکه بتوانید ببینید چطور گامهایی که برمی دارید منجر به تغییر مطلوب می شود برای داشتن امید بسیار حیاتی است. اگر منطقاً نمی بینید که کاری که انجام می دهید چگونه می تواند نتیجه مثبتی داشته باشد ، انجام این طرح احتمالاً دشوار خواهد بود. هر مرحله را که باید بردارید تا به مکانی که می خواهید برسید ، یادداشت کنید. اگر شخص دیگری با شما کار می کند ، سپس او را مجبور کنید تا توضیح دهد که چگونه مراحل به نتایج مورد نظر شما منجر می شود.

2. به دنبال الگوهایی باشید که راه حل پیدا کرده اند. افراد بسیار بسیار زیادی وجود دارند که بر مشکلات عظیم غلبه کرده اند. خواندن داستان های آنها و احاطه کردن خود به پیام های حمایتی و افراد می تواند به شما در ایجاد امید کمک کند.

یک منبع Project Hope Exchange است. بخشی از این پروژه یک صفحه در وب سایت آنها است که در آن افراد تجربیات خود را برای غلبه بر ناملایمات ثبت می کنند و بخش ویژه ای برای چالش های بهداشت روان و چالش های زندگی وجود دارد.
کاری را انجام دهید که می دانید می توانید انجام دهید. وقتی ناامید هستید ، برداشتن یک قدم که خارج از روال زندگی شما است می تواند به شکستن احساس ناتوانی در شما کمک کند. تخت خود را مرتب کن. شام بپز. با یک دوست صحبت کنید قدمی بردارید که می دانید می توانید انجام دهید و این عمل می تواند با گذشت زمان تغییراتی ایجاد کند. این کار را ادامه دهید و سپس سعی کنید اقدامات بیشتری را اضافه کنید. غلبه بر اینرسی درماندگی می تواند به شما در ایجاد امید کمک کند.

4. یک عمل مهربانی انجام دهید. انجام اعمال مهربانانه می تواند تأثیر چشمگیری در خلق و خوی و نگرش شما داشته باشد. مهربانی باعث ترشح سروتونین می شود ، بنابراین دارای اثر ضد افسردگی است. همچنین استرس را آرام می کند و به کاهش درد کمک می کند.

کم لطفی هایی که مرتباً انجام می دهید می تواند به شما کمک کند احساس ارتباط بیشتری داشته باشید و احساس مشارکت بیشتری داشته باشید. توجه داشته باشید که انجام کارهای مهربانی به طور مکرر مهم است. کارهای مهربانی را روزانه انجام دهید. حتی تماشای دیگران در هنگام انجام اعمال مهربانانه می تواند تأثیر مثبتی داشته باشد. به قضاوت های خود توجه کنید ، افکاری که از ذهن شما عبور می کنند مبنی بر اینکه هیچ کاری برای شما مفید نخواهد بود یا انجام اعمال مهربانی ایده بی فایده ای است. بگذارید این افکار از شما عبور کنند و رفتار شما را کنترل نکنند. کمبود امید ممکن است باعث شود شما فکر کنید این ایده ها کمکی به شما نمی کنند.

بخشی از مهربانی این است که از قضاوت در مورد خود دست بردارید و با خود نیز مهربان باشید. با شخص دیگری که در شرایط شما بود چگونه رفتار می کنید؟ با دلسوزی به فکر خود باشید.

5. به ایمان خود روی کنید. ایمان شما می تواند متحد قوی در نگه داشتن امید باشد. گاهی اوقات ایمان شما پشتیبانی از تنها نبودن و اعتماد به نفس داشتن قدرت بالاتر را به شما ارائه می دهد. اگر اعتقادات خود را زیر سوال می برید ، پس با شخصی در ایمان خود صحبت کنید که به او احترام می گذارید. دیگران با اوقات سختی روبرو شده اند و آنها این مسئله را درک خواهند کرد. ابراز س questionsالات خود گامی در جهت رفع سردرگمی و همچنین گامی به سوی امید است.

6. حواستان را هنگام انجام کارهای مهربانی و در زندگی روزمره خود تمرین کنید. افکار شما ممکن است به طور طبیعی به گذشته برگردند و حوادثی را که نتیجه نگرفته اند یا موقعیت های دردناک دیگری را متمرکز کنند. این اغلب بر افسردگی و ناامیدی شما خواهد افزود.