وبلاگ انگیزشی

آیا شما یک دوست دارید؟ مثل یک دوست واقعاً خوب که می توانید نیمه شب با او تماس بگیرید زیرا نگران بشقاب براونی هایی هستید که شب قبل خوردید؟ یک دوست واقعی که در مورد کم جذاب ترین واکنش های خود به او اعتماد دارید؟ شخصی که می توانید در مورد حسادت خود نسبت به دیگران بگویید و چقدر می خواهید به افرادی که زندگی مورد نظر شما را دارند برگردید؟

اگر این کار را نکنید ، پس ممکن است از تنهایی عاطفی رنج ببرید. اگر اینطور باشد شما تنها نیستید. تنهایی یک مشکل جهانی است. مادر ترزا یک بار گفت: “بزرگترین بیماری امروزه جذام یا سرطان یا سل نیست ، بلکه احساس این است که توسط همه ناخواسته ، مراقب و متروک شده اید.” دکتر Vivek H. Murthy ، یک ژنرال سابق جراح آمریکایی اخیراً نوشت: “جهان از یک اپیدمی تنهایی رنج می برد. اگر ما نتوانیم روابط اجتماعی قوی و معتبر را از نو بسازیم ، به هم ریختگی - در محل کار و جامعه ادامه خواهیم داد. “

نه تنها تنهایی یک مشکل شناخته شده و جهانی است ، بلکه تأثیر تنهایی چشمگیر است. تنهایی به خودکشی ، مسائل بیگانگی ، افسردگی و سایر اختلالات بهداشت روانی و همچنین نگرانی های مربوط به سلامت جسمی از جمله مرگ مرتبط بوده است. داشتن رابطه صمیمی با فرد دیگر برای سلامتی روان بسیار مهم است به طوری که محققان توصیه کرده اند که پزشکان بهداشت روان مستقیم و به تنهایی تنهایی را درمان کنند ، نه به عنوان م componentلفه ای برای درمان سایر اختلالات (به عنوان مثال ، هاینریش و گیلون ، 2006).

فقط بودن در کنار مردم درمان تنهایی نیست. می توانید تمام روز و تمام عصر توسط مردم محاصره شوید و همچنان تنها باشید. در کنار مردم بودن و گپ زدن به معنای برقراری ارتباط نیست ، و اتصال درمان تنهایی است. افراد بسیار زیاد و زیادی در جهان وجود دارند که بسیاری از آنها در نزدیکی دیگران زندگی می کنند و با این وجود تعداد بسیاری از افراد احساس تنهایی می کنند.

برای ارتباط با دیگران آسان نیست. وقتی تماس گرفتید ، می خواهید پذیرفته شوید یا شامل شوید. قرار گرفتن در یک گروه یا توسط شخص دیگری یک نیاز تکاملی است. اگر در روزهای غارنشین زندگی می کردید ، قبولی شما در قبیله به معنای زنده ماندن نخواهد بود و این یک پیامد بسیار جدی است. هنوز ترس از طرد شدن در ما وجود دارد. این ترس می تواند آنقدر شدید باشد که افراد سعی نکنند ارتباط برقرار کنند اما در عوض در درد تنهایی زندگی می کنند.

مشکل این است که درد به هر دو صورت وجود دارد ، خواه دست دراز کنید یا نکنید. اگر دست دراز کنید ، خطر رد شدن را ریسک می کنید. در واقع ، شما احتمالاً قبل از برقراری ارتباط چند بار رد شدن را تجربه خواهید کرد. اگر دراز نکنید ، در درد تنهایی زندگی می کنید. بنابراین واقعاً انتخاب درد شما ترجیح می دهد؟ اوه ، و سپس مسئله پشیمانی وجود دارد. آیا فکر می کنید در برهه ای از زمان ، دست به خطر نزده اید و از ترس خود غلبه نکرده اید ، پشیمان خواهید شد؟ می توانید از طرد شدن زنده بمانید. همه ما تقریباً هر روز این کار را به نوعی انجام می دهیم.

دستیابی به این معنی است که شما در حال رسیدن به راههای دوستانه و همکاری هستید. شما لبخندی اصیل می زنید و آماده ارائه اطلاعات در مورد خود هستید. شما با کنجکاوی و تمایل به شناختن شخص مقابل به تعامل می رسید. یعنی نفس بکشید و نفس خود را رها کنید. این بدان معناست که حاضر باشید در لحظه حضور داشته باشید و با آنچه اتفاق می افتد پیش بروید و هرگونه نیاز برای کنترل را کنار بگذارید. به یادگیری درمورد افراد دیگر علاقه مند شوید. این در مورد “آیا این شخص من را دوست دارد؟” این در مورد “چه چیزی در مورد این شخص جالب است؟” واقعاً با دقت گوش کنید.